Evert Bäckstrom heeft van zijn dokter de opdracht gekregen gezonder te leven, maar zijn pogingen daartoe doen zijn toch al niet vrolijke humeur geen goed. Met een slecht gemoed werkt hij aan een schijnbaar eenvoudige moordzaak die zich echter binnen enkele dagen ontwikkelt tot een gecompliceerde meervoudige zaak die te maken lijkt te hebben met een uit de hand gelopen overal op het beveiligingsbedrijf Securicor.
De media storten zich op de zaak; het land heeft behoefte aan een held die het recht doet zegevieren. Anna Holt, net benoemd tot hoofd van de politie, heeft dringend iemand nodig die die taak op zich neemt - en Bäckstrom is de aangewezen man om de zaak op te lossen.
Publicatiedatum: 2011
Originele titel: Den som dödar draken (2008)
Vertaling: E. van der Heijden & K. Snoeijing
Uitgeverij: De Bezige Bij - Cargo
ISBN: 90-234-6935-6 / 412 p.
BOB-score 4/5
Ik luister
“Dit is een boos sprookje voor volwassen kinderen” schrijft Leif GW Persson in het voorwoord van zijn achtste misdaadroman De man die de draak doodde. Of beter een roman over een misdaad.
Een Scandinavische misdaad die wordt gepleegd op het sinds duizend jaar klassieke moord-slachtoffer. Een alleenstaande man op leeftijd, aan de zelfkant van de maatschappij, met ernstige alcoholproblemen, of in de termen van de leider van het vooronderzoek hoofdinspecteur bij Evert Bäckstrom: “Gewoon een zuipschuit.”.
Hij is terug, Bäckstrom, de zeer ervaren politieman die iedere gedachte van criminelen kan lezen en verklaren. De man die razendsnel beschikbare data kan analyseren en hier onnavolgbare conclusies uit kan trekken en die de Bourgondische kanten van het leven feilloos weet te vinden. Eerder wist deze politieman in het boek Linda al aan grote bevolkingsgroepen wangslijm te ontfutselen voor DNA-onderzoek en speelde hij een opzienbarende rol in het onderzoek naar de moord op Olaf Palme.
Het is ‘s morgens rond een uur of zes als de Somalische vluchteling, krantenjongen en fietskoerier Septimus Akofeli het levenloze lichaam aantreft van de gepensioneerde Karl Danielsson. Vakkundig bewerkt met een geëmailleerde ijzeren pannendeksel en gedegen afgerond met een wurgende stropdas voorzien van een extra oudewijvenknoop.
Bäckstrom kan zijn leidinggevende hoofdcommissaris Anna Holt in drie minuten verslag uitbrengen hoe deze zaak in elkaar steekt. Het slachtoffer zuipschuit die door de dader, zeer waarschijnlijk ook een zuipschuit, om het leven is gebracht. Alles geheel onder controle.
Onder controle maar niet dankzij het multiculturele team dat Bäckstrom moet helpen. In zijn eigen bewoordingen: een Russin, een jonge roetkip, een militante pot, een folkloredanser, een domkop en de vervloeking van iedere leidinggevende. Vakkundig wordt de eerste onderzoeksrichting uitgezet naar een oud-politieman die als voormalig bokser al een slechte reputatie had.
Hoofdcommissaris Anna Holt doet intussen haar best om de dikke cherubijn van middelbare leeftijd die met kapotte vleugels in haar schoot is gevallen zo goed mogelijk af te schermen van de media. Maar wanneer Bäckstrom op geheel eigen wijze de gebroeders Ibrahim en hun neef Hassan Talib, alle drie zware criminelen, onschadelijk weet te maken is er geen houden meer aan. Het oplossen van de moord op Karl Danielsson is daarbij vergeleken kinderspel voor deze steunpilaar van de samenleving.
In de misdaadromans van criminoloog Leif GW Persson treft de lezer een rijke schakering aan personages aan. De ene kant van het spectrum geeft onderdak aan hoofdcommissaris Lars Martin Johansson. De man die om een hoek kan kijken zoals zijn medewerkers die hem op handen dragen hem omschrijven. Het andere einde van het spectrum wordt ingenomen door Evert Bäckstrom. In hem komen alle slechte eigenschappen van politiemensen bijeen en trekken samen tot een groot zwart gat dat met vrees wordt bekeken door de meeste van zijn collega’s.
Echter het zwarte gat trekt sterk aan misstanden in de samenleving en zo vallen daders als rijpe appelen in de schoot van Bäckstrom. Wanneer je hem “ik luister” hoor zeggen weet je dat er vanalles kan en zal gaan gebeuren maar luisteren zal daar geen deel van uitmaken.
De zwarte humor en het personage Bäckstrom zal niet door iedere lezer worden gewaardeerd. Het verhaal zelf staat als een huis en als boos sprookje is het uitermate goed geslaagd.
Voor zijn boek Den döende detektiven ontving grootmeester Persson, die al dertig jaar misdaadromans schrijft, voor de derde keer de prijs voor beste Zweedse misdaadroman. De uitgeverij heeft de Nederlandse rechten inmiddels al in handen.
Meer Leif GW Persson op Blue Owl Books
Geen opmerkingen:
Een reactie posten